شگردهای روایتِ زمان در ادبیّات پایداری فلسطین
نویسندگان
چکیده
زمان در ادبیات پایداری فلسطین، شبیه زمان از دست رفته مردمان فلسطین، پیچیده ودرهم است. لذا نویسندگان حوزهی ادب پایداری فلسطین، از شگردهای روایت زمان، بهره بسیاری بردهاند به گونهای که تحلیل آن را در درک درونمایه داستانی امری ضروری نموده است. غسّان کنفانی در دو رمان ارزشمند: «مردان آفتاب» و «برایتان چه مانده؟» از عنصر زمان وترفندهای روایی آن برای بیان درونمایه داستانی به خوبی بهره میبرد. از اینرو، ترتیب خطی رخدادها را در متن داستانی، نادیده میگیرد وبا تکیهی شگردهای گوناگون روایت زمان، مانند «پسنگری»، رفتن به آینده، آرایشهای زمانی چون: مکث، تلخیص، حذف و صحنه، اطلاعات گسترده ای در اختیار خواننده قرار می دهد وعلل حوادث و انگیزه شخصیت ها و نگرانیهای روحی آنان را برملا میسازد و به عنوان محرّکی ارزشمند، داستان را به پیش میبرد. تحلیل روایت زمان نشان میدهد که غسّان کنفانی توانسته است با بهره گیری از ابزارهای روایت زمان ، عنصر زمان، در داستانهایش کارآ و در پیشبرد روند داستان مؤثّر نماید.
منابع مشابه
بازنمایی اندیشههای داستانی در ادبیات پایداری فلسطین(بررسی موردی رمان "الصبار")
چکیده شیوهی ارائهی گفتهها و اندیشههای داستان، یکی از رویکردهای مهم سبکشناسی نوین است که از میزان ارتباط میان راوی و متن روایی بهوجود آمده، به پنج شیوهی مستقیم، غیرمستقیم، مستقیم آزاد، غیرمستقیم آزاد و گزارش روایتی، تقسیم میشود. این رویکرد به تحلیل گفتههای داستان، یعنی شیوهی ارائهی آنها در دو حیطهی سخنان و اندیشهها میپردازد. این شیوهها برای درک بهتر اندیشههای داستان ضروری بوده...
متن کاملشگردهای روایت در شعرهای روایی مهدی اخوان ثالث
از مهمّ‌ترین ویژگی‌های شعر مهدی اخوان ثالث (1307-1369) روایی بودن آنهاست؛ امّا آنچه به شعرهای روایی او برجستگی ویژهای می‌بخشد و آن را از آثار شاعران معاصرش متمایز میسازد، شیوهها و شگردهای او در روایت است. وی در شعر از عنصر روایت به گونهای خاصّ استفاده کرده است که با وجود نقش برجستة بسیاری از شگرد (=تکنیک)ها، ساختار روایی شعر هرگز لطمه‌ای به جوهر شعر نمی‌زند. به عبارت دیگر، در آثار او بیش از آ...
متن کاملتأثیر پایداری فلسطین بر گفتمان انسانی در دیوان فدوی طوقان
مفاهیم و ارزش‌هایی چون آزادی و عشق و عزت که انسان به‌طور فطری با آنها آشناست، در دیوان فدوی طوقان جایگاه ویژهای دارد که «گفتمان انسانی» وی را شکل میدهد. استفاده از زبان رمزآمیز و کنایه‌ای شاعر به‌منظور انتقال مفاهیم گفتمانی و تأکید بر همبستگی داخلی و خارجی، در وحلۀ اول، خفقان موجود در جامعه را بیان می‌کند، و در ادامه، تلاش شاعر را برای چنگ زدن به ریسمان اتحاد تداعی میسازد. آنچه در این پژوه...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
عنوان ژورنال:
کاوش نامه ادبیات تطبیقیجلد ۱، شماره ۲، صفحات ۱۷۵-۲۰۶
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023